Opnieuw
't Kleine meisje, moe gestreden
met stil verdriet, zo vaak geleden
zij ontwaakt opnieuw vandaag
haar ogen gaan voorzichtig open
durft zij zelf opnieuw te lopen?
Wankelend op zwakke benen
schuifelend door de tuin
tussen bomen, planten, bloemen
met de oren scherp gespitst
hoort zij de bijen zoemen
't Meisje huilt om wat zij ziet
dan lacht ze ook, een beetje
en durft naar de lucht te turen
zachtjes neuriënd haar melodie:
zal God een engel sturen?
Helder beeld, pure waarheid
Klein meisje dat ooit zó stoer was
nu een breekbaar, kwetsbaar wijfje
aldoor ademloos turend naar schoonheid
rank omhulsel, rein engelen lijfje
Pure schoonheid, vertroostend
streelt schouders en armen,
heel zachtjes ook haar gezicht
rood gloeiende wangen
warm brandend, wit licht
Dan staart ze omhoog, in de verte
wind wervelt door vederlicht haar
fluit vogel gezang, 'n nieuw lied
bevrijd van zorgen, fladderend
vertrouwend op dat God haar ziet.
Gedichten -F. Opnieuw
* Voor de zusters Augustinessen van de heilige St. Monica.
Gedicht voor de opvang van vrouwen en meisjes.
Als dank aan Zuster Witlox namens Riny Reiken 17 januari 2021,
Hartje Mokum.